Georgië
Ik ben dit jaar met vakantie geweest naar Georgië.
Georgië ligt aan de Zwarte Zee. Het noorden met het Kaukasus gebergte grenst aan Rusland; het zuiden grenst aan Turkije en daarnaast grenst het aan een aantal voormalige Sovjetrepublieken zoals Armenië en Azerbeidzjan.
Georgië biedt diverse adembenemende natuurlandschappen: steile kliffen, kolkende rivieren, sneeuwtoppen, grote valleien, dorre woestijnlandschappen. De mensen zijn vriendelijk en zeer behulpzaam voor de toeristen.
Eten in Georgië
Op verre reizen kijk ik altijd uit naar de aldaar heersende eetcultuur.
Ook in Georgië heb ik me ondergedompeld in de lokale eetgewoonten. Dit mag je vrij letterlijk nemen gezien we een aantal keren bij de mensen thuis mee hebben mogen aanschuiven aan tafel. Authentieker kan niet.
In Georgië is het de gewoonte een aantal gerechten in schotels op tafel te zetten waar iedereen zich van bedient. Er zijn dus geen persoonlijke porties en geen persoonlijke menu’s.
Op de tafel stonden altijd al een aantal basisgerechten zoals één of meerdere salades, brood, een bord met kaas en een puree van aubergines met veel kruiden, inzonderheid koriander (phali genoemd).
Brood zoveel je wilt: een soort plat brood, meestal vers gebakken ter plaatse in een hete stenen oven.
Vervolgens zetten ze één voor één warme gerechten erbij: warme groenten, bonen, een stoofpotje van groenten (soms ook met vlees, maar in kleine hoeveelheden), champignons, gegrilde groenten en soms wat gegrilde vis of kip.
Soep werd ook bijna altijd geserveerd, evenals een soort dikke pap gemaakt van maïsbloem.
De volgorde van opdienen was soms heel bizar. Zo kon het bijvoorbeeld zijn dat je gebakken aardappelen als laatste opgediend kreeg terwijl je de vis reeds opgegeten had.
Als nagerecht werd er meestal fruit geserveerd; koek of gebak was er zelden.
Het is een manier van eten die we absoluut niet gewoon zijn: je weet op voorhand niet wat er gaat geserveerd worden en hoeveel schotels er zullen zijn. Men zet altijd maar bij. Dus altijd een verrassing!
Ik vond het wel lekker. Het deed mij veel denken aan de mediterrane voeding: veel groenten op verschillende bereidingswijzen, brood en andere graanproducten, weinig of geen vlees (vooral in stoofpotjes met groenten) en eerder gegrilde vis of kip.
Wat mij opviel was dat de bevolking op het platteland vooral leeft van de opbrengst van zijn eigen tuintje. Overal zag je tuintjes en fruitbomen.
Ik heb er in elk geval heel weinig obese mensen gezien. Niet zo verwonderlijk gezien hun eetwijze!